Mijn kankerblog
Wil je mijn hele verhaal op volgorde lezen? Begin dan bij het eerste deel van mijn kankerblog
74. Technisch gezien gaat alles volgens plan
Technisch gezien gaat alles volgens plan. Ik ben even stil en blijf hem aankijken. ‘Even voor mijn beeldvorming, stel dat het technisch gezien niet volgens plan gaat, hoe ziet dit er dan uit?’ Ik heb na de derde bestraling een afspraak met mijn PA dokter. Of het me allemaal duidelijk is wat ze aan het doen zijn en of ik nog vragen heb. Ik heb geen vragen. Behalve dan de vraag over het technische gedeelte dat volgens plan gaat. Hij legt uit: ‘voor iedere bestraling, maken we een snelle CT-scan. Deze houden we tegen de scan die we helemaal in het begin voor de bestraling in het UMCG in Groningen hebben gemaakt. We kijken of er een verschil tussen de twee ...
73 Hallo UMCG
Onderweg in de auto overvalt me twee keer een ‘ik – ben – iets – vergeten – schrik’, maar ik heb geen idee wat het is. Dan zal het niet belangrijk zijn. Het is heel lang geleden dat ik in het UMCG ben geweest. Ook lang geleden dat ik ergens anders in de stad Groningen ben geweest, trouwens. De laatste paar keer ben ik niet verder gekomen dan IKEA en als ik zo eens om me heen kijk naar al die fietsers, auto’s, bussen en krioelende mensen dan weet ik ook waarom. Gelukkig weet Robert waar we moeten parkeren, ik geloof niet dat ik het had kunnen vinden. Misschien de parkeergarage nog wel, maar dan in het UMCG, hoe dan! ...
72. Het is tijd voor de Uracil belastingtest
Als ik om 7.45 uur uit het raam kijk, zie ik dat het kippenhok nog niet open is. Gisteravond heb ik iets veranderd in het schema van de automatische kippendeur en ik vraag me af of dat wel helemaal goed is gegaan. Ik besluit voor de zekerheid even te gaan kijken. op een of andere manier werkt ‘simpel-het-knopje-indrukken’ deze keer niet. Ik hoor gezoem, het deurtje gaat 2 cm omhoog en weer omlaag en dat was het. Voor de zekerheid druk ik nog drie keer op hetzelfde knopje waardoor we in een of ander zoemende herhaling terecht komen. Zo een waar je achter je eigen handelingen aan sukkelt, ‘oh nee, niet dat knopje’ en je vinger drukt hetzelfde knopje nog ...
71. Hoe handig! Een DIY borstreconstructie
Hij glimlacht vriendelijk naar me en zegt dat het lang geleden is dat we elkaar hebben gezien. ‘Hoe gaat het met u, er is een hoop gebeurd in tussentijd’, vervolgt hij. Ik vertel dat het goed met me gaat. Hij knikt blij, ‘ja, dat zie ik! Ik heb gelezen dat de behandeling succesvol is geweest, alles is weggehaald en er is niks bijgekomen!’. Ik vermoed dat iemand met hem heeft gepraat over zijn aanvliegroute in het gesprek van januari. Ik knik, ‘alles is goed gegaan’. Hij nodigt me uit om te vertellen hoe de chemokuren en daarna de operatie is gegaan, hoe heb ik het allemaal ervaren. Ik vertel hem in het kort wat over de kuren en ook meteen ...
70. Een glimlach waar mijn borst eerst zat
Vandaag ga ik een ander topje proberen. Mijn compressie bh moet gewassen worden en ik wil mijn rechterkant toch eens goed in de spiegel bekijken. Ik wurm mij uit de nogal strakke bh met de sluiting aan de achterkant. Dat is inderdaad met het omdoen niet heel handig. Tot nu toe heeft Robert nog steeds geassisteerd. Het uitdoen kan ik gelukkig inmiddels helemaal zelf. Weer is er dat schrik moment als ik naar beneden kijk. Denk dat dit de komende tijd wel zo zal blijven. iets wat je al bijna 40 jaar gewend bent, is er niet na 2 weken uit. Ik kijk in de spiegel en ik zie een soort glimlach op de pek waar mijn borst eerst zat. Het ziet ...
69. Zonder rolstoel wandel ik naar buiten
Robert komt me rond de middag halen. ‘Heb je geen rolstoel meegenomen?’, vraagt mijn buurvrouw. Zij is vanmorgen heel vroeg gekomen en is net terug van OK. Ik vraag me af of ik een rolstoel nodig heb. Ik voel me eigenlijk best goed, helemaal niet verzwakt of licht in mijn hoofd. Gaat prima, besluit ik. Het voelt een beetje gek om zo maar met 1 borst over de gang te lopen. Niemand ziet het, niemand kijkt, niemand reageert, alleen wij weten dat er iets veranderd is. Een beetje als zonder ondergoed op pad alleen dat is dan nog enigszins spannend en sexy. Een borst is niet perse spannend en al helemaal niet sexy. Thuisgekomen scharrel ik in en rond het huis alsof ...
68. Ze hebben te weinig vel over
We melden ons om 7.15 bij de receptie van het ziekenhuis in Hoogeveen. (ja, dit betekent inderdaad dat we al op tijd in de auto zitten) Om 8.15 staat de scan gepland. Zoals we eigenlijk al dachten is er geen klier te zien op de scan. Volgens Jarno, mijn verpleegkundige, zal ik tegen 10u naar beneden gebracht worden. Daar word ik voorbereid op OK en om 11u ben ik aan de beurt. Het loopt nogal uit, om 10.30 lig ik nog gewoon boven te wachten. Wel lekker in bed, dat is fijn. Ik val dan ook gewoon in slaap, ook handig! Tegen 11.15 komt Jarno me dan eindelijk halen om naar beneden te brengen. Ik voel hoe de spanning nu toch ...
67. Back to life, back to reality
De eerste dag thuis draai ik bijna de hele vakantiewas erdoor. Het is mooi weer dus ik hang het buiten aan de droogmolen. Ik zit echt in een wasflow; ene was erop, de andere meteen eraf en opvouwen.. en doorrrrr. Ik ben er helemaal op ingesteld dat de operatie de 13e augustus plaats gaat vinden en er zijn een aantal dingen die ik graag voor die tijd gedaan wil hebben. Ik heb gevraagd of Eefke in de week van mijn operatie bij ons komt zodat zij zich met Floris bezig kan houden. Voor hem wel zo leuk. De anesthesioloog belt; hij neemt mompelend de vragenlijst door. U heeft een pufje … dus u heeft astma. Ik vertel dat ik geen astma heb, ...
66. Het is net alsof het niet zo is
De vakantie is fan-tas-tisch!!! Het meer is prachtig. Het grote voordeel voor mijn conditie is dat werkelijk alles op- of afloopt. Het zijn allemaal heuveltjes en dat merk ik meteen. Ontzettend goed voor mijn herstel maar wel stom om te ervaren dat het af en toe echt niet meer gaat. Ik start ik vol passie de klim om vlak daarna helemaal buiten adem te zijn. Maar ik voel mijn spieren sterker worden en ik heb het gevoel dat het steeds makkelijker gaat. Het is er zo fijn dat het net is alsof het allemaal niet waar is. Alsof ik niet meer dan een half jaar chemobehandelingen achter de rug heb en alsof ze niet na deze vakantie mijn borst gaan ...
65. Ze willen iets op drie plekken in mijn borst injecteren
Als Daniëlla en ik in de auto zitten op weg naar het ziekenhuis, voor de afspraak met de longarts, sluipt de spanning weer binnen. En weg is de angst weer als we verkeerd rijden en allemaal gele borden zien. Gelukkig gaat de reis verder helemaal goed en rijden we nergens verkeerd. Als we de parkeerplaats op rijden, stap ik vast uit om naar de afdeling radiologie te rennen. We hebben het een beetje krap gepland. Verheugd stel ik vast dat ik kan rennen om even later happend naar lucht tegen een paal in de gang te hangen. Geeft niks, ik ben blij, dit is al meer dan een week geleden. Daarbij duurt het nog geen 30 seconden en ik ben ...
64. De allerlaatste chemo OOIT
Een paar dagen later word ik gebeld door het mammacentrum in Hoogeveen. Ze hebben begrepen dat ik in verband met mijn vakantie op korte termijn een chirurg wil spreken, of ik a.s. maandag kan. Dat is wel heel snel! Ik geef aan dat ik inderdaad binnenkort op vakantie ga, maar niet zo snel. Daarbij is het volgens mij de bedoeling dat ik na de MRI het gesprek heb. We plannen het gesprek en meteen ook de telefonische intake in. Dat wordt een hectisch dagje met in de ochtend afspraken in Hoogeveen, op weg daar naar toe een telefonische afspraak in de auto met de oncoloog, voor de uitslag van de MRI, om 13u een afspraak in Emmen met longarts, Dr. ...
63. Alles voor de laatste keer
Kuur 10#12, de aller aller allerlaatste keer dat ik de combinatie Carboplatin/Paclitaxel krijg. Ik verheug me enorm op deze afsluiting. Als ik de kamer binnenkom, zie ik een dame die ik helemaal in het begin ook al eens ontmoet heb. Zij kreeg toen haar eerste kuur en vond het niet eerlijk en ik was net van mijn overtuiging ‘been there done that’ afgevallen. Ik vind het leuk haar te zien en aan haar reactie merk ik dat zij het ook leuk vindt om mij te zien. We kletsen volop. Af en toe onderbreken we ons gesprek voor de controles, controle vragen of omdat er bij een van tweeën iets aangehangen moet worden. Ik vertel aan de verpleegkundige hoe het verdere verloop van ...