80. Nummer vijf en zes zitten erin
Ja hoor, dames en heren, en we gaan door naar de volgende ronde. Komt er maar even lekker bij. Lekkerrrr, lekkerrrr, lekkerrrr …. Ronde vijf staat voor u klaar … kommmt u maar….. en daar gaan we, nog een ronde voor de liefhebbers!!!!!
Ronde vijf is een feit. We zijn begonnen en ik voel de dufheid heel zachtjes op mij neer dalen. Ik geef er maar weer aan toe en geniet van de momenten dat ik even moet gaan zitten om uit te rusten. Helemaal nu Floris Hay Day op zijn telefoon heeft. Uit zelfbescherming zet ik het niet op mijn eigen mobiel. Als Floris naar school gaat in de ochtend vraagt hij me standaard of ik zijn boerderij wil doen. Ik hou ervan! Het is echt zo leuk om de mensen in de stad te bedienen. Ik kan me er gewoon op verheugen dat ik moe wordt. Ik baal er natuurlijk wel een beetje van dat ik al zo ver was met opbouwen van mijn conditie en nu voor mijn gevoel weer twee stappen terug heb gedaan. Maar ik probeer zoveel mogelijk dingen die ik niet kan
beïnvloeden los te laten. Het werkt echt, ik geef mijn leven een 8.
Ineens, floep, poef, is het alweer voorbij, de vijfde kuur is klaar. Heerlijk gevoel is dat. Voor mijn kapotte vingertoppen heb ik gelukkig een oplossing gevonden. Voor de nacht een klein puntje nestosyl en daaroverheen een waterresistent pleister van de Action. Die blijven namelijk erg goed zitten en zo doen mijn vingers geen pijn. Tijdens het bereiden van voedsel draag ik meestal ziekenhuishandschoenen en heel soms in de nacht ook. Zo kan de zalf lekker in mijn handen trekken zonder dat ik het hele dekbed eronder smeer. Ik zeg: ‘probleem opgelost’.
We gaan op controle bij dokter Jansen. Ik zeg wel ‘wij’, maar ik ga eigenlijk bijna altijd alleen naar deze afspraken omdat er niet zoveel bijzonders besproken wordt. Ze vraagt hoe het met me gaat en ik ga los over mijn fantastische oplossing voor de vingerkloven. Ze is aan het typen en knikt, goedkeurend, schat ik zo in. Geen feesttoeters, slingers en confetti .. gewoon een knikje. Ik ratel door over de 5 km die ik gisteren heb gelopen zonder rugpijn en over de plannen die ik heb als dit alles achter de rug is. Mijn leven is best fijn. Ze kijkt me even onderzoekend aan en knikt dan. ‘Nou, dat is heel mooi, heel fijn dat het zo goed gaat. Doorgaan dan maar?’ Ik knik; ‘ja hoor, we gaan door met nummer zes’.
Ze voert het in in haar computer en stelt voor om zes weken na de zesde kuur weer een controleafspraak te plannen. Daar gaat iets niet helemaal goed. ‘Zes weken?’ zeg ik, ‘waarom zo lang?’ Het blijkt een kleine spraakverwarring te zijn. Omdat ik het had over de plannen voor als dit alles voorbij is, trok zij de conclusie dat ik de zesde beschouwde als de laatste. ‘Nee hoor, ik ga gewoon door tot en met acht’. Ze legt uit hoe we aan de acht kuren komen en waar de zes dan in het verhaal past. In het geval van darmkanker wordt deze kuur ook ingezet en altijd, zo mogelijk, acht kuren. Bij borstkanker gaan ze uit van zes, maar acht mag ook, als iemand dat vol kan houden. Ik kan dat, geef ik aan, ik wil er acht. Ik wil met volle overtuiging kunnen zeggen dat ik er alles maar dan ook alles aan heb gedaan om dit hoofdstuk van mijn leven te overleven. De dokter snapt wat ik bedoel en schakelt keurig mee: ‘we gaan voor de acht’.
Inmiddels is ook kuur 6 bijna achter de rug, nog zes dagen te gaan. Nog steeds geen nieuwe klachten, het gaat nog prima. Ik ben heel blij dat ik kan slapen als ik moe ben, midden overdag, ’s nachts; het maakt helemaal niks uit, liggen en ik ben vertrokken. Ik denk dat ik zelfs ergens in een kantoor onder een tafel zo in slaap zou kunnen vallen, maar dat doe ik natuurlijk niet!
Ondertussen modder ik door met mijn studie ‘Ademcoach’ en dat is toch wel een pittige uitdaging. Pittiger dan ik van te voren dacht. Ik moet toegeven dat ik een beetje hoogmoedig dacht; ‘wat kan dat nou voorstellen, hoeveel tekst heb je daarvoor nodig?’ Nou dikke vette karma, het is echt heel veel theorie en best ingewikkeld ook! Sommige stukken lees ik 3 keer door en dan nog zet ik er een vraagteken bij. Die kuur helpt dan ook niet echt mee, mijn hoofd is fuzzy en ik ben echt zo snel afgeleid. Ik lijk wel een jonge hond, zo ga ik alle kanten op! Ook dat stukje laat ik los, het is allemaal goed, mijn tijd komt wel weer. Als ik deze theorie en de opdrachten en de filmpjes doorgeploegd heb en mijn examen achter de rug heb, ga ik mijn hypnosescripts eens even doorlezen.
Uiteindelijk wil ik meer uit de losse pols te werk gaan, maar in eerste instantie is het fijn om te oefenen met wat houvast. Ik heb er meer dan een jaar uitgelegen dus ik stap terug in de oefenfase. Ook dat is helemaal prima.
Nou, eigenlijk vind ik dat helemaal niet prima. Ik wil gewoon nu beginnen, meteen. Het heeft lang genoeg geduurd! Aan de andere kant vind ik dat ook wel heel spannend om voor het echie te gaan. Mijn ziektewinst in deze is dat ik rustig aan mag doen van mezelf en van iedereen. Als ik hersteld ben, ‘moet’ ik van mezelf echt aan de bak. Dan is het tijd om te knallen. Daar in het ‘knalgebied’ loop ik tegen het geldstukje aan. Daarnaast vraag ik mij af, wat als ik niet goed genoeg ben? Ik vind dat iedereen een goede prijs neer mag zetten voor de aangeboden diensten, daar betaal ik met liefde voor. Als het over mij gaat vind ik dat wel moeilijk. Sowieso met vrienden en bekenden. Terwijl de bakker ook zijn brood niet weggeeft aan zijn vrienden. Volgens onze hypnosedocent is €150 voor een hypnosesessie prima. Ik moest toen wel even slikken, ik weet niet of ik dat durf te vragen. Ik komt al heel snel terecht in het korting geven of een proefsessie. Aan de andere kant als je met een of twee sessies van je verslaving, beperkende overtuigingen, je buikpijn of je allergie af komt … dat is toch ook wat waard? Ik zou het ervoor geven, maar ja dat was het probleem ook niet. Daarbij vertegenwoordigen mijn diensten niet wat ik al persoon waard ben, voegt mijn hoofd er aan toe. Mijn gevoel twijfelt nog een beetje hoe het zit.
Maar ik zeg dat ik het prima vind omdat het ‘knallen’ nu eenmaal niet gaat. Ik kan daar niks aan veranderen, het IS zo. Alles waar je niks aan kunt doen, kun je maar beter accepteren omdat anders je energie gaat naar het verzet tegen dingen die je niet kunt veranderen en dat is eeuwig zonde
Maart 2025
volgende: 81